Alfa Romeo Giulia 2.0 TB Competizione [test drive]

Λίγο πριν το «φινάλε» των αυτοκινήτων χωρίς ηλεκτρική υπόσταση, η Giulia πραγματοποιεί τον τελευταίο της χορό (ως θερμική τουλάχιστον), ανανεωμένη και πιο σύγχρονη από ποτέ.

Πώς ορίζει κάποιος το αυτοκίνητο; Θα μπορούσαμε να πούμε με κυνισμό, ότι πρόκειται για ένα μέσο που σκοπό έχει να σε μεταφέρει από το σημείο Α στο σημείο Β. Ακούγεται σωστό, όμως κοιτάζοντας την ιταλίδα καλλονή της δοκιμής μας, απλά τσαλακώνεις τον παραπάνω ορισμό και τον πετάς μακριά.

Η τετράθυρη ντίβα εκπέμπει μία γοητεία που μαγνητίζει ακόμη και τον πλέον αδιάφορο. Θα λέγαμε πως είναι ένα σχεδιαστικό αριστούργημα που συνδέει το αγωνιστικό παρελθόν της φίρμας με το παρόν, πολύ αμφιβάλλοντας όμως για τον αν θα υπάρξει και στο μέλλον. Λεπτομέρεια βέβαια που κάνει τη Giulia ακόμη πιο γοητευτική στα μάτια μας.  

Το ιταλικό μοντέλο, όσο και αν δεν του φαίνεται, κλείνει αισίως μία τριετία ζωής. Και λέμε δεν του φαίνεται γιατί αφενός μεν έχει διαχρονική σχεδίαση, και αφετέρου γιατί δεν έχει κυκλοφορήσει αρκετά ώστε να τη βαρεθεί κανείς στο δρόμο.

Όπως και να έχει πάντως οι άνθρωποι της Alfa Romeo σκέφτηκαν να τονώσουν λίγο την αισθητική της, μεταφέροντας λίγη από τη λάμψη της ολόφρεσκιας Tonale.

Έτσι βλέπουμε τα ανανεωμένα full LED φωτιστικά σώματα, νέους προφυλακτήρες εμπρός και πίσω και γενικά μικρές λεπτομέρειες που σκοπό έχουν να δώσουν αύρα εκσυγχρονισμού και όχι να αλλοιώσουν το χαρακτήρα της Giulia.

Οι πανέμορφες χαρακτηριστικές 19άρες ζάντες με τους πέντε κύκλους είναι κάτι σαν σήμα κατατεθέν και οι κόκκινες δαγκάνες που φέρουν την υπογραφή της Alfa Romeo σε προκαλούν να τις θαυμάσεις από όποια γωνία και αν την αντικρίζεις.

Αντίστοιχα στο εσωτερικό, ο ψηφιακός πίνακας οργάνων μεγέθους 12.3 ιντσών ήταν αρκετός για να δώσει τις απαραίτητες νότες εκσυγχρονισμού. Η οθόνη multimedia 8,8 ιντσών, η οδηγοκεντρική κονσόλα και τα όμορφα χρωμιωμένα πλήκτρα, αποτελούν κομμάτια ενός χαρισματικού διάκοσμου που, εκτός από σπορ, είναι ποιοτικός και σε βάζει ιδανικά στο κλίμα για το τι έπεται.

Η θέση οδήγησης είναι αρκετά χαμηλή όπως περιμένεις από ένα σπορ μοντέλο, χωρίς να υπολείπεται σε άνεση, ενώ και η υπόλοιπη κομπανία θα νιώσει άνετα χωρίς να ξεχνά λεπτό ότι βρίσκεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο με ιδιαίτερη προσωπικότητα.

Εδώ αξίζει να πούμε πως οι ισορροπίες ανάμεσα στο να χαρακτηριστεί ένα εσωτερικό αυτοκινήτου κλειστοφοβικό ή σπορ είναι πολύ λεπτές και η Giulia σε αυτό το κομμάτι έχει φροντίσει με τον ευάερο σχεδιασμό της να αποφύγει την παγίδα της καταπίεσης.

Το βαθύ μπλε χρώμα της Alfa Romeo μοιάζει το ιδανικό για την περίπτωση της Giulia και «σπάει» κομψά μονάχα από τα χρωμιωμένα λογότυπα της έκδοσης. Ένα από αυτά στο πίσω αριστερά μέρος είναι το «Q4» που μαρτυρά την τετρακίνητη φύση της έκδοσης δοκιμής μας.

Φωτογραφίες: Νίκος Μαρινόπουλος

Πέρα λοιπόν από τον δίλιτρο τετρακύλινδρο βενζινοκινητήρα απόδοσης 280 ίππων και 400 Nm ροπής, έχουμε και ένα αυτόματο σύστημα τετρακίνησης με πολύδισκο συμπλέκτη που παρεμβαίνει όποτε κριθεί απαραίτητο για να μη χαθεί η πρόσφυση.

Σε νορμάλ συνθήκες η πανίσχυρη Giulia είναι πισωκίνητη και όταν ξεκινήσεις με απότομο βύθισμα στο δεξί πεντάλ ή κάνεις ένα ακραίο πέρασμα, τότε το σύστημα Q4 παρεμβαίνει όσο χρειάζεται με τη ροπή να μοιράζεται ανάλογα.

Βέβαια για να τη χαρείς όσο θέλεις, θα πρέπει πρώτα να επιλέξεις το Dynamic ανάμεσα στα οδηγικά προγράμματα (DNA), και έπειτα να διαλέξεις αν επιθυμείς την πιο σφιχτή ή ισορροπημένη ρύθμιση του συστήματος ανάρτησης. Στο D πάντως η Giulia τα δίνει όλα και, για το λόγο του αληθές, για τα 0-100 χλμ./ώρα χρειάζονται μόλις 5,2 δευτερόλεπτα παρά τα 1.620 κιλά του αμαξώματος (που είναι κάπως παραπανήσια).

Σύμμαχος στην απόλαυση και το αυτόματο 8άρι κιβώτιο διπλού συμπλέκτη με μετατροπέα ροπής της ZF, που σου δίνει τη δυνατότητα να γίνεις πιο παρεμβατικός με τα πελώρια puddles πίσω από το ακριβές τιμόνι της ιταλίδας ντίβας.

Από μία τέτοια παρουσία βέβαια περιμένεις να κάνει τα πάντα τέλεια και για αυτό ίσως σου περάσει από το μυαλό το να ήταν πιο ευέλικτη μέσα στην πόλη (μικρότερο κύκλο στροφής) ή ίσως και να περνούσε πιο έντονα ο ήχος στα αυτιά μας όταν στην επιλογή Dynamic βρεθεί υπό πίεση.

Μικρές λεπτομέρειες που περνούν σαφώς σε δευτερότριτη μοίρα, εφόσον μιλάμε για ένα μοντέλο που σου κλέβει έτσι και αλλιώς την καρδιά με την εμφάνιση και το χαρακτήρα του.

Οδηγικά σου θυμίζει πόσο στιβαρό μπορεί να είναι ένα μοντέλο και πόση σιγουριά και ασφάλεια μπορείς να νιώσεις, ανεξαρτήτως της ισχυρής ιπποδύναμης ή του πόσο πολύ θα την πιέσεις στα όρια.

Γενικά δεν μπορείς να πεις και πολλά πράγματα επικριτικού χαρακτήρα. Είναι τόσο ερωτεύσιμη άλλωστε που σε κάνει να ξεχνάς ή μάλλον… να μη σε ενδιαφέρει καν αν θα «κάψει» λίγη βενζίνη παραπάνω, αν δε χωράει το ποδήλατο του παιδιού στο πορτμπαγάζ ή αν ζητάει ένα «70άρι» σχεδόν για να μπει στο γκαράζ σας.

Γεγονότα που ή τα δέχεσαι και πας παρακάτω συμβιώνοντας με μία ντίβα που σπανίζει, ή συνεχίζεις με ένα ακόμη SUV σαν τα εκατοντάδες χιλιάδες που κυκλοφορούν…

Περισσότερες δοκιμές ALFA ROMEO