Η εταιρία Tropical είναι ελληνική και εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται με διάφορα ενεργειακά project. Ανάμεσα σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και ηλεκτροκίνητα οχήματα δίχως να ξεχνάμε τις αξιόλογες προσπάθειες με πρωτότυπα fuel cells.
Από τον Μάιο ξεκινά και επίσημα η διάθεση ενός νέου ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου το οποίο εισάγεται από την εταιρία Tropical και κατασκευάζετα από την ιταλική εταιρία Tazzari. Πρόκειται για ένα διθέσιο με μπαταριές λιθίου τελευταίας τεχνολογίας και πολλές καινοτομίες που εντυπωσιάζουν όσους το οδηγούν. Το Citycar κυκλοφορεί ήδη με μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ευρώπη ενώ η τιμή πώλησής του κυμαίνεται από 20.000 έως 27.000 ευρώ, ανάλογα με τον εξοπλισμό που θα επιλέξει ο πελάτης. Περισσότερα θα βρείτε στην σχετική ιστοσελίδα ενώ κάτωθι αναφέρονται τα τεχνικά χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου που φυσικά διαθέτει έγκριση τύπου και άδεια κυκλοφορίας.
Επίσης, εδώ μπορείτε να διαβάσετε για την συμμετοχή της Tropical στην έκθεση του Ανόβερο. Σημειώστε πως τις επόμενες μέρες το caroto.gr θα σας μεταφέρει τις οδηγικές του εντυπώσεις, για αυτό μείνετε δικτυωμένοι στο μοναδικό ελληνικό site για την τεχνολογία του αυτοκινήτου!
ΤΕΧΝΙΚΕΣΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ
- TYPE: CITYPLUS
- SEATS: TWO (2)
- MAX. TORQUE: 150Nm
- ELECTRIC MOTOR: THREE PHASE
- LITHIUM BATTERY: YES (Li-Fe)
- AUTONOMY: 140km MAX.
- CHARGING TIME: 1 or 5 or 9 hours
- MAX. SPEED: 100km/hour
- FRONT BREAKS: DISC BRAKES
- REAR BRAKES: DISC BRAKES
- MAX. SLOPE: 25%
- WEIGHT: 550kg
- DIMENSIONS (cm): 290x156x143
Back in the future: Hydrogen Car… made in Greece!
Back to the future! Γυρίζουμε πίσω στο χρόνο και θυμόμαστε το πρωτότυπο fuel cell της Tropical!
Σύνταγμα, 6/6/2006, 12:50.Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο σταθμό του Μετρό του Συντάγματος, πραγματοποιήθηκε προ ημερών η έκθεση για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος με guest stars τα δύο υβριδικά μοντέλα των Honda και Toyota. Και λέμε «guest stars», διότι πρωταγωνιστής εκείνη την μέρα ήταν ένα πρωτότυπο πράσινο «αυτοκινητάκι» που έκανε τους περισσότερους επισκέπτες να τρίβουν τα μάτια τους. Ο κ.Γιώργος Λάγιος, ιδιοκτήτης της εταιρίας Tropical AEBE, ήταν εκεί για να λύσει κάθε απορία γύρω από το GreenCityCar, το πρώτο ελληνικό όχημα που χρησιμοποιεί τεχνολογία ενεργειακών κυψελών (fuel cells) με καύσιμο υδρογόνο. Μερικά μέτρα πιο πέρα, ο κ.Μιχάλης Λιάπης, ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, εξηγούσε πως εξετάζεται η περίπτωση της κατ’ εξαίρεσης άδειας κυκλοφορίας ταξί για τα υβριδικά μοντέλα καθώς και το ενδεχόμενο της παράδοσης ενός λεωφορείου του ΟΑΣΑ στην Tropical για την εξέλιξη και κατασκευή του πρώτου υδρογονοκίνητου λεωφορείου στην χώρα μας.
Περιστέρι, 8 Ιουνίου, 14:30. Δύο μέρες αργότερα βρεθήκαμε στις εγκαταστάσεις της Tropical (Κηφισού 98) η οποία ενασχολείται με τοποθετήσεις συστημάτων κλιματισμού σε επαγγελματικά οχήματα ιδιωτικών επιχειρήσεων ή κρατικών οργανισμών. Ο χώρος που σταθμεύει το GreenCityCar δεν θυμίζει σε κανένα σημείο τα φανταχτερά ερευνητικά κέντρα των αυτοκινητοβιομηχανιών. Μοιάζει περισσότερο με ένα συνεργείο στο οποίο μπαινοβγαίνουν βαν, φορτηγά και λεωφορεία. Κάτω από ένα σκέπαστρο διακρίναμε ένα διθέσιο κίτρινο όχημα, ένα σκούτερ που κινείται με υδρογόνο καθώς και μερικές άλλες πειραματικές κατασκευές. Ανεβαίνοντας τις σκάλες και μέχρι να συναντήσουμε τον κ.Γιώργο Καπλάνη, τον μηχανόλογο που επιβλέπει τις ενεργειακές δραστηριότητες της Tropical, υπήρχαν διάσπαρτα σωληνάκια, μεμβράνες και συστοιχίες με κυψέλες καυσίμου. Όπως μας είπε ο κ.Καπλάνης, στην οροφή του κτιρίου υπάρχουν φωτοβολταϊκές διατάξεις και ανεμογεννήτριες οι οποίες παράγουν ηλεκτρική ενέργεια που προορίζεται για την διαδικασία της ηλεκτρόλυσης. Με αυτόν τον τρόπο παράγεται το υδρογόνο το οποίο αποθηκεύεται σε ειδικές φιάλες που μοιάζουν με πυροσβεστήρες και οι οποίες μεταφέρονται και τοποθετούνται στην οροφή του GreenCityCar.
Λίγο αργότερα συναντήσαμε και τον κ.Λάγιο ο οποίος μας περίμενε για μια βόλτα με το GreenCityCar στην περιοχή γύρω από την γέφυρα Κολοκυνθούς. Το όχημα βασίζεται σε σωληνωτό πλαίσιο, η ανάρτησή του αποτελείται από σούστες και αμορτισέρ ενώ επιβραδύνεται από δύο ταμπούρα στους πίσω τροχούς. Για να πάρει μπροστά το GreenCityCar γυρίζεις ένα διακόπτη ο οποίος θέτει σε λειτουργία το σύστημα και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πατήσεις το γκάζι. Μαλακά διότι η εκκίνηση μπορεί να είναι απότομη καθώς ο ηλεκτροκινητήρας είναι γνωστό πως προσφέρει την μέγιστη ροπή του σχεδόν από την στιγμή που αρχίζει να γυρίζει. Για αυτό το λόγο δεν απαιτείται κιβώτιο ταχυτήτων. Και για την οπισθοπορεία; Απλά πιέζεις ένα άλλο διακόπτη ο οποίος ουσιαστικά αλλάζει την πολικότητα του ηλεκτροκινητήρα με αποτέλεσμα αυτός να «γυρίζει» με ανάποδες στροφές. Όταν το GreenCityCar ακινητοποιείται π.χ. στα φανάρια η κυψέλη «σβήνει» χωρίς να καταναλώνει υδρογόνο.
GreenCitycar
Υδρογονοκίνητο όχημα με ενεργειακές κυψέλες φτιαγμένο από ελληνικά χέρια; Ακούγεται απίστευτο αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Ρεζερβουάρ: Το υδρογόνο αποθηκεύεται σε ειδικά ρεζερβουάρ μεταλλικών υδριδίων τα οποία έχουν την ιδιότητα να μεταφέρουν εικοσαπλάσια ποσότητα σε σημαντικά μικρότερη πίεση καθιστώντας τα απόλυτα ασφαλή. Τα υδρίδια μετάλλων είναι συγκεκριμένοι τύπου κραμάτων που δρουν σαν σφουγγάρι που απορροφά το υδρογόνο το οποία απελευθερώνουν αργότερα σε θερμοκρασία δωματίου ή με θέρμανση του δοχείου. Η διάρκεια ζωής των ρεζερβουάρ εξαρτάται από την καθαρότητα του υδρογόνου.
Κυψέλες: Η κυψέλη καυσίμου λειτουργεί με χημικό τρόπο και παράγει ηλεκτρική ενέργεια από το υδρογόνο και το οξυγόνο. Παράγει απευθείας ρεύμα σαν μια μπαταρία αλλά δεν αδειάζει ποτέ για όσο διάστημα η κυψέλη τροφοδοτείται με υδρογόνο. Η παραγόμενη ενέργεια είναι απολύτως «καθαρή» καθώς δεν προέρχεται από καύση αλλά από χημική διεργασία που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και θερμότητας. Ο βαθμός απόδοσης μιας κυψέλης καυσίμου φτάνει το 70% σε σχέση με το περίπου 15% ενός θερμικού κινητήρα, είναι αθόρυβες καθώς δεν υπάρχουν μηχανικά μέρη ενώ η διάρκεια ζωής τους κυμαίνεται στα περίπου 20 χρόνια.
Μπαταρία: Για να ξεκινήσει η λειτουργία της κυψέλης θα πρέπει να τροφοδοτηθεί και με οξυγόνο. Για αυτό υπάρχει μία μικρή μπαταρία η οποία κινεί δύο μικρά έμβολα που σπρώχνουν οξυγόνο προς την κυψέλη για να αντιδράσει με το υδρογόνο που φτάνει από την μπουκάλα μέσα από τα κόκκινα σωληνάκια. Στις επόμενες μονάδες θα υπάρχει κοντρόλερ που θα ελέγχει όλες τις παραπάνω λειτουργίες αυτόματα αλλά και ηλεκτροκινητήρες που θα είναι ενσωματωμένοι στους δύο ή και στους τέσσερις τροχούς.
Τεχνικά χαρακτηριστικά GreenCar
- Καύσιμο: Υδρογόνο
- Ισχύς κυψελών: 5kW/48V
- Ισχύς ηλεκτροκινητήρα: 4kW (5,4PS)
- Μπαταρίες: 48V/400Ah
- Ρεζερβουάρ: 5.000lt
- Αυτονομία: 100χλμ ανά φόρτιση με μπαταρίες, 200χλμ με ένα ρεζερβουάρ υδρογόνου
- Βάρος: 507 κιλά
- Διαστάσεις (μήκοςxπλάτος): 2,950×1,400
- Μέγιστη ταχύτητα: 45χλμ/ώρα
Η συνέντευξη
Μιλάμε με τον κ.Γιώργο Λάγιο, τον ιδιοκτήτη της Tropical AEBE και τον εμπνευστή του Greencitycar.
ΝΜ: Πείτε μας, πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το υδρογόνο;
ΓΛ: Καταρχήν θα πρέπει να σας πω πως το 1975 ξεκίνησα σαν αμαξοποιός κατασκευάζοντας αμαξώματα λεωφορείων για διάφορες εταιρείες όπως την Mercedes, την Neoplan κ.α. Το 1990 σταμάτησα καθώς άνοιξε η αγορά των μεταχειρισμένων και κρατήσαμε μόνο το τμήμα ειδικών κατασκευών όπως όχημα για τράπεζες, ταχυδρομεία κ.α. Πέντε χρόνια αργότερα ξεκίνησα να μελετώ την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για οικιακές συσκευές όπως είναι τα συστήματα κλιματισμού. Στις αρχές του 2000 ξεκίνησα να ασχολούμαι και με την υδρογονοκίνηση και να λαμβάνω μέρος σε διάφορα ενεργειακά φόρουμ και σε σχετικές εκδηλώσεις. Μάλιστα, τον Απρίλιο του 2003 ως Tropical ΑΕΒΕ είχαμε προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση στην έκθεση που είχε γίνει στο Ανόβερο της Γερμανίας όπου είχαμε παρουσίασει ένα οικολογικό σκούτερ με ενεργειακές κυψέλες. Πέρυσι μας είχε επισκεφτεί και ο κ.Σρέντερ.
ΝΜ: Έχετε έρθει σε επαφή με κατασκευαστές αυτοκινήτων;
ΓΛ: Για την ώρα έχουμε μιλήσει με άλλους φορείς όπως η ΠΥΡΚΑΛ, η ΕΑΒ κ.α. Το επόμενο βήμα μας είναι να έρθουμε σε επαφή με αυτοκινητοβιομηχανίες οι οποίες θα προσφέρονται να μας παραχωρήσουν ένα κανονικό αυτοκίνητο και εμείς να το μοντάρουμε ώστε να κινείται με υδρογόνο. Στόχος μας δεν είναι να κατασκευάζουμε αυτοκίνητα στην Ελλάδα αλλά να εξελίξουμε «κινητήρες» που θα παρέχουμε σε αυτοκινητοβιομηχανίες, εργοστάσια κ.α. Μεγάλη σημασία έχει για εμάς η κατασκευή του πρώτου ελληνικού mini-bus υδρογόνου.
ΝΜ: Συμμετέχετε σε ερευνητικά προγράμματα;
ΓΛ: Η Tropical AEBE έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από δέκα προγράμματα με Πανεπιστήμια αλλά και με Ερευνητικά Ινστιτούτα στην Ελλάδα καθώς και σε διάφορα Κοινοτικά Προγράμματα με στόχο την ανάπτυξη και την βελτιστοποίηση της τεχνολογίας υδρογόνου και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Κατά καιρούς με διάφορα πανεπιστήμια, όπως είναι αυτό της Πάτρας, με το Πολυτεχνείο Αθηνών καθώς και με διάφορα επιδοτούμενα προγράμματα.
ΝΜ: Χρηματοδότηση υπάρχει;
ΓΛ: Σχεδόν όλο το κόστος εξέλιξης και κατασκευής προέρχεται από προσωπική επένδυση. Ότι σχεδόν βγάζουμε από τα κλιματιστικά και από το εμπόριο των ενεργειακών κυψελών (σε ιδιώτες ή εκπαιδευτικά προγράμματα) τα επενδύουμε στην «τρέλα» μας. Αν είχαμε μία επιπλέον βοήθεια για να αγοράζουμε πιο γρήγορα τα εξαρτήματα που χρειαζόμαστε θα ήμασταν περισσότερο έτοιμοι. Δεν πειράζει, και πάλι θα φτάσουμε στον στόχο μας μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
* Πριν από μια πενταετία τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά εν αγνοιά μας σε σχέση με την κρίση που υπάρχει σήμερα.
Ο επίλογος
Κυβερνήσεις, αυτοκινητοβιομηχανίες και εταιρίες πετρελαιοειδών (ειδικά όσες κατοικοεδρεύουν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού) έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα πως το μέλλον κρύβεται στο υδρογόνο. Έτσι κινούν τα κατάλληλα νήματα προκειμένου να εμπλουτίσουν τα ταμεία τους με τα έσοδα που θα αποφέρει μελλοντικά η νέα τεχνολογία. Όπως κάθε αρχή όμως έτσι και η οικοδόμηση ενός ενεργειακού ιστού που θα βασίζεται στο υδρογόνο αποτελεί εξαιρετικά μακροπρόθεσμη κατάσταση κυρίως λόγου κόστους αλλά και την εφησύχαση που προσφέρουν τα εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου που έχουν απομείνει. Κάποια στιγμή θα φτάσει η ώρα που το υδρογόνο θα είναι τόσο φτηνό ώστε να είναι προσιτό στον καθένα από εμάς και παραγωγή του δεν θα ρυπαίνει το περιβάλλον. Το πόσο γρήγορα μάλλον θα εξαρτηθεί από τα συμφέροντα αυτών που κινούν τα νήματα και εύλογα δημιουργούνται οι εξής απορίες: Κατά πόσο είναι εφικτή αλλά και θεμιτή μια τεχνολογία όπου θεωρητικά θα μπορεί ο καθένας να κατέχει μια ανεξάντλητη μορφή ενέργειας; Με ποιόν τρόπο οι πλανητάρχες θα ελέγξουν την οικονομία του υδρογόνου; Ποιοι θα «χορτάσουν» και πόσοι θα «πεινάσουν» από τα κέρδη των fuel cells; Πως θα θεσμοθετηθεί η νέα τάξη πραγμάτων που θα επιφέρει το αιώνιο καύσιμο; Όταν μάλιστα μερικοί πρωτοπόροι σαν τον κ.Λάγιο διαθέτουν την τεχνολογία να παράγουν σπιτική δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια…
Κείμενο: Νίκος Μαρινόπουλος, Φωτ.: Γιάννης Καπνόρριζας
Δημοσιευμένο στο περιοδικό Ca&Driver, τεύχος Αυγούστου 2006
