Συνήθως στο caroto.gr γράφουμε για αυτοκίνητα. Θα πω κάτι και για αυτά, διανύοντας όμως την τρίτη-και τελευταία- εβδομάδα των διακοπών μου, νιώθω πως με πνίγει κάποιας μορφής άδικο.
Όσοι από εσάς έχετε παιδιά, υποχρεώσεις ή δουλειές που, πρακτικά, δεν μπορούν απλά να σταματήσουν επειδή εσείς αποφασίσατε να φύγετε με άδεια, νομίζω πως θα με καταλάβετε. Ήδη στις 2,5 τελευταίες εβδομάδες έχω περάσει 7 ημέρες της ζωής μου σε «διακοπές» που υπό άλλες συνθήκες δεν θα επέλεγα να κάνω, καθώς και 3 ακόμα ημέρες στο ίδιο κτίριο, στην ίδια αίθουσα, στο ίδιο κάθισμα που αποχαιρετούσα τις πρώτες μέρες του Αυγούστου, με αγαλλίαση. Και δεν είμαι χαρούμενος με αυτό…
Βέβαια, η καλοκαιρινή ραστώνη είναι μία μεγάλη κουβέντα. Μπορεί να ακούγεται όμορφη στα δελτία ειδήσεων, όταν μιλάνε για τις μεγάλες εξόδους και δείχνουν γεμάτες παραλίες και μπλοκαρισμένα λιμάνια, στην πραγματικότητα όμως η λάμψη της δεν είναι η ίδια για όλους. Δεν ξέρω αν ζητάω πολλά, θα ήθελα όμως να συνδέσω κάποια στιγμή τις διακοπές όχι με τα μπάνια, τα νησιά και τα ταξίδια αλλά με την ξεκούραση. Μία αγνή, ανόθευτη, μεγάλη δόση ατονίας, όπου θα συντηρώ απλά την ύπαρξή μου σε ένα δωμάτιο με σωστή θερμοκρασία, χαμηλό φωτισμό, καλό φαγητό και, ενίοτε, κάνοντας καμιά βόλτα με φίλους. Δεν θέλει χρήματα, θέλει όμως να μπορείς να ξεκόψεις από όσα σε κατατρέχουν!
Το μόνο, ίσως, που χάρηκα, ήταν ένα τριήμερο με ένα φίλο, σε ένα γύρο της δυτικής Πελοποννήσου. Αυτό μπορεί να περιείχε περισσότερα από 1.000 χλμ. οδήγησης, ήταν όμως όλα τόσο ευχάριστα και χαλαρά που νιώθω ότι πραγματικά μου έκανε καλό, σε μυαλό και σώμα. Και, εν μέρει, κουμπώνει και με το πρόσφατο άρθρο του ιδρυτή του caroto.gr, αναφορικά με τα σωστά αυτοκίνητα των διακοπών (για να πούμε και κάτι σχετικό με το αντικείμενο…).
Παρέα σε αυτή τη μικρή απόδραση είχα το νέο Seat Ibiza των 1.6 λίτρων και 95 ίππων. Όμορφο, πρακτικό, με χώρους που θα εξυπηρετούσαν ακόμα και αν ταξιδεύαμε περισσότερα άτομα, με επιπλέον αποσκευές. Αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία supermini, με εξαιρετική οδική συμπεριφορά και άνεση που εκτιμώ στα πολύωρα ταξίδια. Το κυριότερο, ωστόσο, χαρακτηριστικό του είναι, νομίζω, η οικονομία. Ανεξαρτήτως διαδρομής, πολύ σπάνια είδα το «5» σαν πρώτο ψηφίο στην κατανάλωση. Φορτωμένο κατά το ήμισυ, με τον κλιματισμό να μη σβήνει ποτέ, το Ibiza κατάφερε να γράψει περίπου 1.200 χλμ. με μία μέση κατανάλωση μόλις 4,8 λίτρα/ 100 χλμ! Ένα νούμερο που για κανένα λόγο δεν θα πετύχαινε βενζινοκινητήρας. Χάρη σε αυτό είτε κάνεις οικονομία, είτε επενδύεις τα χρήματα που σου μείνανε σε γραφικές ψαροταβέρνες στο κύμα! Τέτοιου είδους διλήμματα είναι και τα μόνα που θα ήθελα να αντιμετωπίζω στις διακοπές μου…
Υπήρξε όμως και ένα ευχάριστο «πρόβλημα» που δεν θα το σχολίαζα, εάν δεν έπαιρνε μία μικρή διάσταση εκείνες τις ημέρες στα social media του μικρόκοσμου των συντακτών του caroto. Οι συγκεκριμένοι, σύγχρονοι πετρελαιοκινητήρες, προκειμένου να επιτυγχάνουν εκπομπές ρύπων συμβατές με τις νόρμες Euro 6b χρησιμοποιούν ως πρόσθετο το ΑdΒlue. Πρόκειται για ένα αμμωνιούχο διάλυμα που κοστίζει περίπου 15 ευρώ το δεκάλιτρο και καλύπτει 10-15.000 χλμ. (για περισσότερα εδώ). Άναψε λοιπόν η σχετική ένδειξη περίπου στα 1.000 χλμ. πριν ότι θα πρέπει να προσθέσω AdBlue. Τόσο απλό, τόσο εύκολο.
Για κάποιους, βέβαια, που έχουν προ πολλού προεξοφλήσει το θάνατο των diesel, όλα αυτά είναι αποδείξεις της ακαταλληλότητάς τους… Πιο απλά, η ημιμάθεια και τα κακώς εννοούμενα συμφέροντα παραμένουν μέχρι και τις μέρες μας. Ας είναι. Προσωπικά, έχω 3 ημέρες ακόμα διακοπές. Και δεν σκοπεύω να αφιερώσω καθόλου χρόνο σε κάθε προβληματικό «γνώστη» των πραγμάτων. Μόνο για μία αναφορά σε ένα πραγματικά καλό αυτοκίνητο, που έφτιαξε κάπως το φετινό μου καλοκαίρι.
